Jak odnaleźć Wysoką Kopę we mgle i poza szlakiem? – Korona Gór Polski

Góry Izerskie w Sudetach Zachodnich, których najwyższym szczytem jest właśnie Wysoka Kopa, posiadają specyficzny mikroklimat. Objawia się to tym, że zazwyczaj jest tam mgliście i dżdżyście. Nie inaczej było podczas tejże wycieczki na już 19-sty szczyt w naszej Koronie Gór Polski.

Skąd startować?

Najciekawsza trasa rozpoczyna się na Rozdrożu Izerskim, gdzie znajdziecie ogromny parking, a właściwie 2 po dwóch stronach drogi. Miejsca nie braknie, a parkingi są darmowe. Rozdroże Izerskie znajduje się pomiędzy Szklarską Porębą a Świeradowem-Zdrój, za sławnym zakrętem śmierci. Zapraszam Was na pętlę, której początek i koniec będzie na Rozdrożu.

Jaki szlak wybrać?

Polecam rozpocząć swoją przygodę górską wchodząc po dość stromym zboczu szlakiem zielonym, a schodząc łagodnie żółtym. Jeśli preferujecie jednak schodzenie w górach to pętla odwrotna też jest ok.

Początkowo idziemy prostą drogą, by po kilkuset metrach zdecydować się na wariant wycieczki. W prawo podąża szlak żółty, a w lewo zielony, którym kierujemy się do Rozdroża pod Zwaliskiem. Przed nami wyłania się piękne podejście w mrocznym, mokrym acz klimatycznym lesie. Wspinamy się po kamieniach i konarach drzew, ale nie trwa to długo. 20-minutowe podejście sprawia jednak, że łapiemy lekką zadyszkę. W takich okolicznościach przyrody jest to czysta przyjemność.

Tajemnicze Zwalisko

Po 40 minutach naszej wędrówki w tym pięknym i tajemniczym lesie dostajemy się na Rozdroże pod Zwaliskiem. Tutaj łączą się szlaki czerwony (nim dojdziemy do schroniska Wysoki Kamień i dalej do Szklarskiej-Poręby), niebieski (prowadzący do Szlarskiej-Poręby) oraz zielony, którym dojdziemy do Jakuszyc, czyli mekki narciarstwa biegowego.

Wychodząc z lasu na rozdroże przywitała nas gęsta mgła i o wiele zimniejsze powietrze. Skręcamy ostro w prawo zielonym, niebieskim i czerwonym szlakiem. Po chwili we mgle wyłania się najciekawszy punkt wycieczki, tzw. Wieczorny Zamek, czyli grupa malowniczych skał na wzniesieniu o nazwie Zwalisko (1046 m n.p.m.). Mgła dodaje uroku i charakteru przestrzeni Gór Izerskich. Zobaczcie sami!

Katastrofa ekologiczna w Izerach

Co ciekawe, w tym rejonie w latach 80-tych XX wieku miała miejsce katastrofa ekologiczna. Ze względu na liczne zakłady przemysłowe zlokalizowane w Polsce, w Czechach i w Niemczech w tamtych latach był to najbardziej zanieczyszczony region. M.in. spadły kwaśne deszcze, które zniszczyły ekosystem, las świerkowy obumarł. Na dzień dzisiejszy przyroda odradza się, a powietrze jest czyste i mroźne, gdyż tak naprawdę to nie Suwałki, a Izery są polskim biegunem zimna.

Kopalnia kwarcu pod Wysoką Kopą

Po chwili dochodzimy do skrętu naszego trójkolorowego szlaku ostro w lewo. Na wprost jednak znajduje się nieczynna kopalnia kwarcu „Stanisław”. Tutejszy region od wieków znany był z pokładów kamieni szlachetnych i surowców mineralnych. W 2001 roku zaniechano wydobycia ze względu na brak opłacalności przez trudne warunki geograficzne. Podczas naszej wycieczki nie mogliśmy ujrzeć kopalni w całej okazałości, ponieważ była spowita mgłą.

Zawiły szlak na Wysoką Kopę

Przechodząc przez leśne mokradła, po kilkuset metrach wychodzimy na drogę. Okazuje się, że jest to droga dojazdowa do kopalni, a obecnie ścieżka rowerowa/trasa narciarska w zimie. Skręcamy w prawo i maszerujemy w dół, by po 10 minutach skręcić na czerwony szlak z powrotem do lasu. Tutaj bądźcie czujni! Nie omińcie zejścia z drogi.

Czerwony szlak poprowadzi Was leśną ścieżką, a później przez torfowiska i mokradła. Klimat nieziemski! W połączeniu z mgłą jest jak w strasznym filmie. Torfowiska Gór Izerskich są objęte obszarem Natura 2000. Jest tu wiele zagrożonych i rzadkich okazów roślin (np. sosna karłowata, wełniaczka alpejska) i zwierząt (np. nocek duży, ryjówka alpejska).

Po kolejnych 15 minutach znajdziecie się na kamienistej, białej drodze, gdzie czeka Was krótkie podejście w lewo w górę do wiaty turystycznej. Ten punkt jest charakterystyczny dla turystów zdobywających Wysoką Kopę. Za nią skręcacie w lewo na nieoznakowaną ścieżkę na szczyt.

Wysoka Kopa – szczytowanie

10 minut spaceru wśród niskich krzewinek i jesteście na najwyższym wzniesieniu Gór Izerskich. Na Wysoką Kopę nie prowadzi żaden znakowany szlak, a góra jest zaliczana do KGP. Czy ktoś może to wytłumaczyć? Wiele szczytów w Sudetach odrzucono właśnie ze względu na brak dojścia szlakiem, m.in. Postawna na rzecz Rudawca w Górach Bialskich czy Smrek na rzecz Kowadła w Górach Złotych. Hm, tutaj mamy inną sytuację.

Wysoka Kopa liczy 1126 m n.p.m. Na jej szczycie nie zdobędziecie pieczątki ani nie uświadczycie widoków. Jest za to kopczyk kamieni i tabliczka z logiem Korony Gór Polski. Jeśli zbieracie szczyty KGP w oficjalny sposób to wystarczy zdjęcie z wierzchołka, a pieczątkę możecie przybić np. w Schronisku Na Stogu Izerskim lub w informacji turystycznej w Szklarskiej Porębie.

Powroty są trudne

Po wypiciu tradycyjnej kawy z termosu na szczycie, wracamy tą samą ścieżką do drogi przy wiacie. Skręcamy w lewo i kontynuujemy wędrówkę czerwonym szlakiem. Powrót już nie jest tak atrakcyjny, żeby nie powiedzieć monotonny. Szeroka droga prowadzi nas aż do Rozdroża Izerskiego – ok. 2 godziny w dół. Po drodze mijamy Sine Skałki, skąd podobno rozciąga się piękna panorama na góry, ale sfotografowaliśmy tylko mgłę tym razem.

Godzinny spacer zaprowadził nas do rozwidlenia szlaków. Na Rozdrożu pod Kopą możecie kierować się dalej czerwonymi oznaczeniami w stronę Schroniska Na Stogu Izerskim oraz Świeradowa-Zdroju albo pójść w lewo żółtym szlakiem na Halę Izerską i do Chatki Górzystów (polecam!). Jest też trzecia opcja, domykająca naszą pętlę, w prawo żółtym szlakiem do Rozdroża Izerskiego. Myślicie, że to już niedaleko? Oj nie, jeszcze godzina dzieli Was od parkingu.

Trasa łatwa z elementem stromego podejścia – 16,2km – 470m przewyższenia – 3:30h